آزمایشگاه ادیسون در منلو پارک

توماس آلفا ادیسون در 11 فوریه 1847 در شهر میلان ایالت اوهایو به دنیا آمد. والدین او، سم و نانسی ادیسون، اصالتاً کانادایی بودند و پیش از تولد توماس، شش فرزند دیگر داشتند که تنها سه نفر از آنها زنده ماندند. خانواده ادیسون در سال 1854 به پورت هیورون، میشیگان نقل مکان کردند. در دوران کودکی، توماس ادیسون کنجکاوی زیادی در مورد نحوه کارکرد اشیاء داشت و همیشه سوالات زیادی می‌پرسید. او در محیط مدرسه سنتی موفق نبود و اغلب به دلیل پرسیدن بیش از حد سوالات، از سوی معلمان تنبیه می‌شد. به همین دلیل، پس از دوازده سالگی، مادرش او را در خانه آموزش داد. علاقه او به علم زمانی آغاز شد که مادرش نخستین کتاب علمی‌اش، “مدرسه فلسفه طبیعی”، را برایش خرید. او این کتاب را به دقت مطالعه کرد و تمامی آزمایش‌های موجود در آن را در خانه انجام داد. به زودی آزمایشگاه خود را در اتاقش راه اندازی کرد و شروع به انجام آزمایش‌های اصیل نمود. پس از چندین حادثه، والدینش از او خواستند که آزمایشگاهش را به زیرزمین منتقل کند. انفجارهای زیرزمین خانه را مرتبا تکان می‌داد و اغلب پدرش را ناراحت می‌کرد. برای تأمین هزینه آزمایش‌هایش، ادیسون شغلی به عنوان پیک اخبار در سرویس جدید راه‌آهن گرند ترانک که به تازگی بین پورت هیورون و دیترویت آغاز به کار کرده بود، گرفت و شیرینی و تنقلات می‌فروخت. او از زمان آزاد خود در دیترویت برای مطالعه در کتابخانه عمومی استفاده می‌کرد. آزمایش‌های خود را در واگن بار قطار انجام می‌داد. یک آتش‌سوزی تصادفی در قطار که ناشی از یکی از آزمایش‌های او بود، منجر به اخراجش شد.

ادیسون آنقدر به کارکرد تلگراف علاقه داشت که خود تلگرافی در خانه‌اش ساخت. در شانزده سالگی به عنوان اپراتور تلگراف در دفتر تلگراف پورت هیورون مشغول به کار شد. مانند بسیاری از تلاش‌های دیگرش، این شغل نیز زمانی که او در حال آزمایش با تجهیزات بود و به اشتباه دفتر را تقریباً منفجر کرد، به پایان رسید. پس از آن، او به مدت پنج سال در سراسر کشور سفر کرد و بیشتر در دفاتر مختلف به عنوان اپراتور تلگراف کار کرد. گرچه در نوجوانی شنوایی ضعیفی داشت، اما به دلیل واضح بودن صدای کلیک‌های تیز دستگاه تلگراف نسبت به سایر صداهای محیط، قادر به انجام کارش بود. در نهایت، پس از اینکه به دلیل یک شوخی که با رئیس‌هایش در دسامبر 1868 در دفتر تلگراف وسترن یونیون در بوستون انجام داد، ترفیع درجه نگرفت و شغلش را ترک کرد، تصمیم گرفت دیگر به عنوان اپراتور تلگراف کار نکند و به اختراعات خود بپردازد.

ادیسون مدتی در بوستون ماند و با استفاده از مهارت‌های فروش خود، سرمایه‌گذاران را متقاعد کرد تا اختراعاتش را تأمین مالی کنند. در 1869، او ثبت اختراع دستگاه ثبت آرای الکتریکی را انجام داد. یکی دیگر از اختراعات موفق اولیه او، بهبود دستگاه “تیکر بورس” بود که اطلاعات قیمت سهام به روز را از بورس دریافت کرده و در مکان‌های مختلف نمایش می‌داد. اما پس از چند شکست، اعتماد سرمایه‌گذاران خود را از دست داد. با ورشکستگی، ادیسون به نیویورک نقل مکان کرد و در آنجا با فرانکلین ال. پوپ، مهندس برجسته تلگراف که برای دکتر اس. اس. لاو، مخترع نسخه اولیه تیکر سهام کار می‌کرد، دوست شد. پوپ به ادیسون فضایی برای اقامت در دفتر مرکزی شرکت در وال استریت داد. چند روز بعد، دستگاه تیکر اصلی دچار خرابی عمده‌ای شد که باعث آشفتگی در دفتر و بسیاری از کسب‌وکارهای نیویورک شد. از آنجایی که ادیسون همیشه در دفتر حضور داشت، پیشنهاد داد که دستگاه را تعمیر کند. وقتی او این کار را در عرض دو ساعت انجام داد، روز بعد پیشنهاد شغلی به عنوان دستیار پوپ را دریافت کرد. پس از کار با دکتر لاو، ادیسون کسب‌وکار مهندسی خود را راه‌اندازی کرد و به زودی توسط وسترن یونیون برای مسئولیت تمام تجهیزاتشان استخدام شد. در مدت کوتاهی، رئیس او در وسترن یونیون پیشنهاد داد که تمامی اختراعات و بهبودهای جدید او را به قیمت 40 هزار دلار خریداری کند.

ادیسون با شگفتی این مبلغ را گرفت و آن را در یک ساختمان کارخانه خالی در نیوآرک سرمایه‌گذاری کرد، جایی که کارگاه نخستین خود را راه‌اندازی کرد. دو نفر از اولین و مهم‌ترین دستیاران ادیسون، جان کروس، ساعت‌ساز و سرپرست کارگاه مکانیکی آموزش‌دیده در سوئیس، و چارلز بچلر، دستیار اصلی مکانیکی ادیسون از انگلستان بودند. ادیسون خود را به کار با اختراعات جدید غرق کرد، اما همزمان، کارخانه‌اش همچنان دستگاه‌های تیکر بورس و تجهیزات تلگرافی را به طور مداوم بهبود می‌بخشید. تمام کارکنان ادیسون با کمال میل ساعت‌های طولانی کار می‌کردند زیرا به تعهد ادیسون به علم احترام می‌گذاشتند و به او اعتماد داشتند. در سال 1871، زمانی که ادیسون 24 ساله بود، عاشق ماری استیلوِل، که یکی از کارمندانش در آن زمان بود، شد. او در روز کریسمس همان سال با او ازدواج کرد. نخستین فرزندشان ماریون استل، در 18 فوریه 1873 به دنیا آمد که ادیسون او را به طور محبت‌آمیز “دات” می‌خواند. آنها دو فرزند دیگر به نام‌های توماس آلفا جونیور (10 ژانویه 1876) که “دش” نامیده می‌شد، و ویلیام لسلی (26 اکتبر 1878) داشتند. تا سال 1876، ادیسون تصمیم گرفت از شهر نقل مکان کرده و فضای بزرگ‌تری پیدا کند تا بتواند عملیات خود را گسترش دهد و کارگاه اختراعاتی بزرگ راه‌اندازی کند.

در همین زمان، الکساندر گراهام بل اولین نسخه تلفن را اختراع کرد که موج‌هایی در جوامع علمی و مهندسی به راه انداخت. وسترن یونیون از ادیسون خواست تا تلفن ابتدایی را بهبود بخشد تا بتوان آن را در کاربردهای عملی به کار برد.